Fundamentalną zasadą betonowania podwodnego jest niedopuszczenie do przeniknięcia wody do mieszanki betonowej oraz wypłukania z niej cementu. Z powyższego faktu wynika fundament wszystkich współczesnych technik betonowania podwodnego, którym jest konieczność minimalizacji kontaktu mieszanki betonowej z wodą w czasie prowadzenia prac podwodnych.
Drugą z najważniejszych zasad jest konieczność zapewnienia sprawnej organizacji prac – tj. ciągłość przebiegu procesu betonowania podwodnego. Ścisłe przestrzeganie powyższej zasady gwarantuj monolityczność wykonanych elementów betonowych.

Standardem w betonowaniu pod wodą jest stosowanie betonów klas B20 – B25. Są to specjalistyczne mieszanki charakteryzujące się restrykcyjnymi wymaganiami technologicznymi.
W betonowaniu podwodnym na 1 m3 betonu przyjmuje się 300 do 400 kg cementu. Powyższe wartości wynikają z konieczności stosowania w mieszance, ze względów technologicznych, znacznych ilości wody co przekłada się na potencjalne straty cementu w wyniku wypłukania w trakcie podwodnego betonowania.

Bez względu na stosowaną metodę betonowania podwodnego wymagane jest stosowanie cementu marki minimum 1,5-krotnie większej, niż projektowa klasa betonu i nie mniejszej niż marka 25, o początku wiązania w granicach trzech godzin po wymieszaniu z wodą.

Każdorazowo należy pamiętać o sprawdzeniu, czy cement nie wiąże się szybciej, a co za tym idzie nie zachodzi zjawisko pozornego wiązania mieszanki przed upływem czasu. Czas rozpoczęcia wiązania może zostać wydłużony poprzez dodanie do mieszanki betonowej specjalistycznych środków opóźniających.
Stosowany w betonowaniu podwodnym cement musi być odporny na agresję chemiczną środowiska, w którym zostanie umieszczony. Należy uwzględnić możliwość zmian charakterystyki wody w przyszłości z nieszkodliwej na szkodliwą.