Komputer nurkowy to jeden z ważniejszych elementów wyposażenia, które zabiera ze sobą pod powierzchnię wody nurek zawodowy. Sprzęt ten wspomaga wykonywanie zarówno podstawowych jak i najtrudniejszych prac podwodnych takich jak np. spawanie podwodne czy też prace hydrotechniczne.

Już w połowie lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku komputery nurkowe zrewolucjonizowały ówczesną technikę nurkowania. Przed ich pojawienie czas nurkowania bezdekompresyjnego planowany był w oparciu o przyjętą maksymalną głębokość, która osiągana była w czasie nurkowania. Analogicznie w nurkowaniu technicznym określało się harmonogram przystanków dekompresyjnych – czyli tzw. runtime.

Wraz z pojawieniem się komputerów nurkowych zmieniono w znaczący sposób proces planowania dzięki możliwości szacowania czasu bezdekompresyjnego oraz wymagań dekompresji w oparciu o wykonany profil nurkowania, a nie maksymalną głębokość.

Podstawową metodą monitorowania statusu dekompresyjnego nurka jest pomiar głębokości w określonych interwałach czasowych prac podwodnych. Mikroprocesor komputera nurkowego wykorzystuje powyższe wartości w ramach matematycznego modelu dekompresyjnego, który oblicza ile azotu (względnie innego gazu) zostało wchłonięte przez tkanki w ciele nurka. Proces stałych aktualizacji danych umożliwia urządzeniu wyświetlanie informacji na temat ilości pozostałego czasu bezdekompresyjnego z uwzględnieniem aktualnej głębokości nurka. W przypadku przekroczenia wartości limitu, komputer wskazuje nurkowi kolejne głębokości na których powinien wykonać przystanki wraz z informacją o ich długości czasowej.

Część komputerów nurkowych wyposażona jest dodatkowo w funkcję odczytu ciśnienia z butli, która umożliwia obliczanie czasu do powierzchni w oparciu o bieżące zużyciu powietrza.

Współcześnie różnice w funkcjonowaniu komputerów nurkowych wynikają głównie z rodzaju zastosowanego modelu dekompresyjnego – specjalnego algorytmu. Owe modele odzwierciedlają odmienne rodzaje podejścia do problematyki dekompresji. W zależności od przyjętego podejścia mogą wystąpić różnice we wskazaniach limitu bezdekompresyjnego, maksymalnego czasu nurkowania powtórzeniowego oraz wartości zwiększonego czasu po wynurzeniu na mniejszą głębokość. W praktyce owe różnice są bardzo niewielkie, aczkolwiek możliwe do zaobserwowania.