Triox – specyfika, wady oraz zalety mieszaniny gazów

Triox (hiperoksyczny trimix) to mieszanka gazów (tlen, azot, hel) wykorzystywana do oddychania przez nurków m.in. w trakcie wykonywania prac nurkowych (np. takich jak prace hydrotechniczne, betonowanie pod wodą) na głębokościach z przedziału 30m do 45m pod powierzchnią wody. Triox to odmiana Trimixu o zawartości tlenu przekraczającej 21 procent (wyższej niż w powietrzu atmosferycznym).

Główną zaletą Trioxu jest minimalizacja ryzyka wystąpienia narkozy azotowej. Wynika ona z zastąpienia części azotu za pomocą helu, co przekłada się na zmniejszenie maksymalnej głębokości operacyjnej (MOD) w porównaniu do powietrza, czy Nitroxu.

Najczęściej stosowane proporce mieszanki Trioxowej to:

  • TMX 30/30 – składająca się z 30% tlenu, 30% helu oraz 40% azotu. Mieszanka wykorzystywana do nurkowania na głębokościach z przedziału 3m do 30m według GUE Standard Dive Mixes,
  • TMX 26/17 – składająca się z 26% tlenu, 17% helu oraz 57% azotu. Mieszanka wykorzystywana do nurkowania na głębokościach do 44m pod powierzchnią wody.
error: Content is protected !!