wspieramy
Spawanie pod wodą to specyficzny rodzaj spawania, które jak wskazuje nazwa odbywa się pod powierzchnią wody. W spawaniu podwodnym stosuje się różnego rodzaju techniki, jednak zdecydowanie najpopularniejszą aktualnie jest metoda spawania łukowego.
Technika spawania podwodnego znajduje we współczesnym świecie wiele zastosowań takich jak m.in. prace związane z budowaniem i konserwacją rurociągów, prace związane z budowaniem oraz konserwacją platform naftowych, naprawy jednostek pływających, czy też budowa wszelkiego rodzaju konstrukcji podwodnych oraz nawodnych.
O dużym zapotrzebowaniu na usługi spawania pod wodą najlepiej świadczy niezwykle duże zainteresowanie osobami o odpowiednich uprawnieniach oraz doświadczeniu na rynkach pracy całego świata. Z uwagi na specyficzne warunki pracy oraz fakt, że prace podwodne zawsze związane są z podwyższonym ryzykiem, praca w roli spawacza podwodnego wymaga specjalistycznego sprzętu oraz odpowiednich kwalifikacji.
Próba Valsalvy to jedna z najpopularniejszych, a zaraz najprostszych metod pozwalających na ocenę stanu ucha środkowego. Jej nazwa wywodzi się od osoby Antonia Marii Valsalvy.
Próba Valsalvy wykorzystywana jest także przez nurków zawodowych w celu wyrównania różnicy ciśnień między wodą a uchem środkowym podczas zanurzania w celu zabezpieczenia się przed niebezpiecznymi urazami błony bębenkowej. Próba Valsalvy może służyć także do zatrzymania częstoskurczu nadkomorowego.
Próbę Valsalvy to stosunkowa prosta do przeprowadzenia czynność:
Osoby zainteresowane pracą nurka zawodowego poza spełnieniem szeregu wymagań związanych z nieskazitelnym stanem zdrowia oraz wysoką sprawnością fizyczną muszą zdobyć odpowiednie uprawnienia.
Dla nurka zawodowego została ustalone następujące stopnie dyplomów:
– III klasa,
– II klasa,
– I klasa
– dyplom nurka saturowanego.
Powyższe poszczególne klasy dyplomów określają uprawnienia nurka zawodowego do realizowania prac podwodnych na odpowiednich głębokościach. III klasa uprawnia do wykonywania prac podwodnych na małych głębokościach (do 20m pod powierzchnią), II klasa to głębokości średnie (od 20m do 50m po powierzchnią), I klasa uprawnia natomiast do wykonywania głębinowych prac na głębokości przekraczającej 50m. Uprawnienia nurka saturowanego pozwalają na wykonywanie wszelkich prace podwodnych bez ograniczeń.
Uraz ciśnieniowy to jedno z czołowych zagrożeń na jakie narażony jest nurek zawodowy. Uraz ten polega na uszkodzeniu tkanek ciała w wyniku nagłej oraz znaczącej zmiany ciśnienia panującego w jego otoczeniu lub też bezpośrednim działaniem ciśnienia na same tkanki.
Typy uraz ciśnieniowego wyróżnią się ze względu na miejsce jego występowania:
– uraz ciśnieniowy ucha środkowego, czyli ciśnieniowe zapalenie ucha środkowego (najczęściej występująca postać urazu ciśnieniowego),
– uraz ciśnieniowy zębów oraz występujący w jego wyniku ciśnieniowy ból zębów,
– uraz ciśnieniowy płuc (często występujący w połączeniu z hiperkapnią lub hipoksją),
– uraz ciśnieniowy zatok przynosowych, czyli ciśnieniowe zapalenie zatok przynosowych (druga pod względem częstotliwości występowania forma po urazie ciśnieniowy ucha środkowego),
– ból głowy indukowany ciśnieniem.
Komora dekompresyjna (czasami nazywana także komorą rekompresyjną) to zbiornik ciśnieniowy o konstrukcji i wyposażeniu umożliwiających prowadzenie pod opieką lekarza kompresji i dekompresji nurków. Innymi słowami to specjalistyczna konstrukcja składająca się ze szczelnego, odpornego na różnicę ciśnień zbiornika lub zbiorników, magazynu przeznaczonych do przechowywania sprężonego gazu, zestawu sprężarek, a także zestawu przyrządów kontrolo-pomiarowych wraz z systemem łączności.
Podstawowym zadaniem komory dekompresyjnej z technicznego punktu widzenia jest wytworzenie oraz utrzymanie stabilnej atmosfery o ciśnieniu oraz składzie określonym przez operatora.
Komory dekompresyjne znajdują zastosowanie m.in. w:
Budowa komory dekompresyjnej uzależniona jest od jej docelowego przeznaczenia. Nieco inną budowę mają komory przeznaczone dla potrzeb nurków, inna komory wykorzystywane do celów medycznych, a jeszcze inną komory przeznaczone do badań naukowych.
Komory budowane z myślą o dekompresji nurków charakteryzują się kształtem pod postacią poziomego walca o zaokrąglonym dnie. Tego typu komory posiadają z reguły jedno hermetycznie zamykane wejście. Wejście to zamykane jest zazwyczaj z wykorzystaniem dedykowanego mechanizmu opartego o system klinów oraz śrub. Dzięki wyposażeniu wejścia w tzw. śluzę lub przedsionek możliwe jest wchodzenie oraz opuszczanie komory dekompresyjnej przez nurków bez zmian ciśnienia panującego w jej wnętrzu.
Na wyposażenie wnętrza komory dekompresyjnej składają się zazwyczaj miejsca do siedzenia, prycze, toaleta, system oświetlenia, a także ogrzewania oraz system łączności z operatorem komory.
Komory przeznaczone do wykorzystania na jednostkach pływających lub innych obiektach hydrotechnicznych zabezpieczające pracę nurków wykonujących długotrwałe prace podwodne to komory hiperbaryczne, określane jako: zbiornik ciśnieniowy o konstrukcji i wyposażeniu umożliwiających przebywanie w nim nurków w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego w czasie prowadzenia długotrwałych lub głębinowych prac podwodnych albo w celu przeprowadzania dekompresji. Lokalizowane są w sposób umożliwiający bezpośrednie połączenie z tzw. dzwonem nurkowym oraz szalupą wyposażoną w małą komorę dekompresyjną. Dzięki powyższemu możliwe jest wydobycie nurka na powierzchnię w celu przeprowadzenia dekompresji oraz wielodniowy pobyt nurków w komorach hiperbarycznych w ciągłej gotowości do pracy na dużych głębokościach.
OFERUJEMY:
– WYNAJEM KOMORY DEKOMOPRESYJNEJ
– SPRĘŻENIA TRENINGOWE
– TESTY CIŚNIENIOWE
ZAPEWNIAMY OBSŁUGĘ KIEROWNIKÓW PRAC PODWODNYCH, OPERATORÓW SYSTEMÓW NURKOWYCH I LEKARZA.
Praca nurka spawacza (spawacza podwodnego) pod wieloma względami nie odbiega znacząco od pracy wykonywanej przez spawaczy na lądzie. Zakres prac obejmuje w większości zadania związane z budowaniem infrastruktury hydrotechnicznej lub jednostek pływających oraz usuwaniem uszkodzeń na niej powstałych.
Zatwierdzoną przez Towarzystwa Kwalifikacyjne metodą spawania podwodnego stosowaną współcześnie jest metoda spawania elektrodami otulonymi (MMA, 111).
Przed przystąpieniem do pracy pod powierzchnią wody nurek spawacz zobowiązany jest do szczegółowego zapoznania się z dokumentacją techniczną obiektu objętego pracami. Na podstawie pozyskanych informacji dobierany jest odpowiedni sprzęt zarówno do spawania jak i samego nurkowania.
Po dokonaniu zanurzenia na odpowiednią głębokość dokonywane są oględziny otoczenia w kontekście wychwycenia ewentualnych przeszkód oraz zagrożeń mogących narazić nurka na niebezpieczeństwo lub po prostu uniemożliwić mu sprawne wykonanie zadania.
Po wykonaniu oględzin nurek spawacz przystępuje do czynności poprzez oczyszczenie pola spawalnia, a następnie umieszczenie elektrody na spawanej powierzchni oraz zasygnalizowanie obsłudze współpracującej gotowości do rozpoczęcia pracy.
Sam proces spawania pod wodą ma zazwyczaj przebieg etapowy. Wynika to z ograniczeń technicznych.
Nurek spawacz to zawód wymagający od jego wykonawcy takich cech jak wytrwałość, cierpliwość, precyzja, wysoka sprawność fizyczna oraz odporność psychiczna. Niezbędne jest także przejście szeregu odpowiednich szkoleń oraz zdobycie uprawnień zarówno w zakresie spawania jak i samego nurkowania.
Zgodnie z Ustawą o wykonywaniu prac podwodnych, zarówno prace w zakresie spawania jak i cięcia metali pod powierzchnią wody uznane są za prace szczególnie niebezpieczne. Wszystko to przekłada się na konieczność przestrzegania niezwykle rygorystycznych standardów BHP.
Każdy kandydat chcący wykonywać zawód nurka spawacza musi w pierwszej kolejności uzyskać dyplom nurka, co związane jest z koniecznością spełnienia szeregu warunków takich jak m.in.:
W drugiej kolejności należy wykonać odpowiedni kurs spawania podwodnego zakończony egzaminem przed odpowiednim Towarzystwem Kwalifikacyjnym (np. UDT, DNV GL itp.)
Hydrotechnika to wyodrębniona dziedzina nauki i techniki skupiająca się na możliwościach wykorzystania zasobów wodnych (m.in. wody gruntowe, jeziora, rzeki, morza, oceany) w celach związanych z szeroko rozumianą gospodarką wodną (transport, energetyka, budownictwo), a także ochrony przed powodziami.
W kontekście prac nurkowych w projektach hydrotechnicznych wyróżnia się m.in.:
– betonowanie pod wodą (betonowanie podwodne),
– spawanie podwodne,
– prace konserwacyjne oraz naprawcze instalacji podwodnych,
– prace w oczyszczalniach ścieków,
– prace związane z instalacją konstrukcji pod powierzchnią wody (np. rurociągi, gazociągi),
– prace związane z cięciami ultra termicznymi.
Prace określane jako betonowanie pod wodą wymagają wykwalifikowanej kadry płetwonurków – hydrotechników oraz specjalistycznego sprzętu.
Rozróżnia się trzy podstawowe metody stawiania fundamentów podwodnych:
a) betonowanie podwodne ciśnieniowe – metoda ta polega na dostarczeniu betonowej mieszanki do celu za pomocą znajdującego się pod ciśnieniem rurociągu.
b) betonowanie podwodne w workach – metoda ta polega na umieszczeniu uprzednio przygotowanej masy betonowej w workach za pomocą specjalistycznego sprzętu (np. skrzyń z otwieranym dnem) w miejscu docelowym pod powierzchnią wody.
c) betonowanie podwodne w kubłach lub skrzyniach – w metodzie tej wykorzystywane są specjalne nosidła. Przygotowana mieszanka betonowa dzielona jest na porcje (zgodnie ze ściśle określonymi normami) a następnie umieszczana w tzw. naczyniu. Następnie przygotowaną mieszankę transportuje się i opuszcza w docelowe miejsce pod powierzchnią wody.
Na szeroko rozumiane usługi podwodne składa się szereg działań – prac, wykonywanych przez wykwalifikowanych nurków pod powierzchnią wody.
Do najważniejszych z nich można zaliczyć m.in.:
– przeglądy, czyszczenie oraz naprawy podwodnych części kadłuba oraz mechanizmów jednostek pływających,
– betonowanie podwodne,
– spawanie oraz cięcie podwodne,
– prace wydobywcze oraz poszukiwawcze,
– układanie rurociągów oraz kabli, a także przeglądy techniczne,
– prace związane z przebudową oraz wzmacnianiem nabrzeży,
– prace nurkowe oraz hydrotechniczne,
– przygotowywanie dokumentacji audiowizualnej oraz podwykonawczej,
– instalację oraz demontaż urządzeń hydrotechnicznych,
– oczyszczanie akwenów wodnych,
– prace o charakterze poszukiwawczym.